domingo, 11 de agosto de 2013

Awesome

"Creo que no hay dia que no haya bebido alcohol desde que llegué". Comentaba yo esta mañana. "En esta ciudad es muy fácil ser alcohólico" me han contestado.
Y es cierto, siempre hay bebida, siempre hay bares, siempr hay fiesta y siempre hay una ocasión para hacer un brindis y volver a empezar a beber. Aunque digas "hoy no" es un "hoy también" y te das cuenta que no hay escapatoria. El alcohol te persigue.
Escribo poco porque no paro. Cuando llego a casa solo deseo aprovechar para dormir algo y reunir algo de fuerzas para afrontar el next day.
Cuando vuelva voy a dormir dos dias seguidos creo.
Porque...tengo que volver? Seguro?
No se que contaros. No se que puedo contaros y no tengo noción de todo lo que va pasando.
Karola se fue a España, a pasar unas vacaciones, pero cuando vuelva yo ya no estaré así que fue mi primera despedida. Y me dio mucha pena. Coges cariño y te separas. Es como la vida pero en un estado intensificado. Vives cosas increibles y toca decir adiós. Y yo odio decir adiós!!! Lo celebramos, porque aquí uno lo celebra todo, con un lunes de Union Pool, nachos con guacamole y concierto del Reverendo. Fotos en el fotomatón del bar y así plasmar el momento. Para que se grabe para siempre.
El martes volvimos a celebrarlo con un plato de pasta en un restaurante cerca de Union Square, un italiano buenísimo, barato y donde no hay que pagar tips porque es self service. No recuerdo el nombre así que no puedo recomendarlo. Ultimamente no recuerdo nada xD
Luego fui con Aïda a Wall Street, que teniamos una reunión de orientación de New York Cares, un voluntariado. Las Venezolanas este año no van a la escuela de English, este año quieren practicar inglés haciendo voluntariados, total que me lo cuentan y la primera que hace un voluntariado soy yo, y ellas llevan dos semanas de parranda ;).
En la reunión nos entró el ataque de risa, porque casi todo es enfocado a la educación y le dije a Aïda que como enfermera,  le tocará ayudar a los Homeless. Porque es lo único que está relacionado con lo suyo...
Mi voluntariado lo hice el viernes, pero antes...

Brasilian Cruise



En la escuela me regalaron tickets gratis para ir a un crucero en el pier 78 con dj's y fiesta a bordo, viniendo de Lloret de Mar no es mucha novedad pero..evidentemente aqui contamos con unas super vistas de lujo, y la estatua de la libertad impresiona un poco más que la dona marinera.
A Olga y a Aida les gustó la idea, así que arregladas un miércoles por la tarde corrimos por todo el puerto pq pensabamos que el barco iba a zarpar sin nosotras. Pip. Error. Desde que nos montamos tuvimos tiempo de emborracharnos a base de Kahipiriñas (no se escribirlo)  e incluso cenar un plato de diez dolares repartido entre tres, formado por pillo y macarrones al puro estilo escuela de primaria. Cuando el barco se puso en movimiento las que no sabiamos si seriamos capaces de ponernos en movimiento eramos nosotras. Pero lo conseguimos, bailamos y bailamos desde la Kuduro hasta el follow the lider, en las tres diferentes salas y tuvimos hasta momento reflexión viendo las Increibles vistas, soñando...y estando más cerca que nunca de la estatua de la libertad. Después de la experiencia, Olga y yo
Tuvimos un extraño momento telepático llamado "nachos del Hard Rock" y ahi nos fuimos, a por ese orgasmico sabor que tienen los nachos de allí, saltándonos la hora de cola porque nosotras lo valemos tanto que comemos en la barra y, de paso, nos hacemos amigas del camarero, que Resulta que Es cantante, porque en nueva York, todos, todos, son artistas pluriempleados.

Magnolia Bakery

El jueves tenia que ser un dia de shopping Pero la puta lluvia arruina momentos. Bueno, nosotras no lo permitimos y quickly buscamos Plan B.
Un año echando de menos NY, un año deseando sentir el gustazo de un cupcacke como el de Magnolia Bakery. He probado muchas tiendas de Barcelona, he recorrido lugares, muchos han intentado regalarme el mejor, Pero nadie lo ha conseguido y, finalmente, cuando ya empezaba a olvidar ESA sensación, me dije, ya no aguanto más, lo necesito y me llevé a Aïda para la Grand Central, a refugiarnos de la lluvia y a comer el primer cupcake, y Volvi a sentir lo que llevo un año echando de menos: OMG. No hay palabras. No, no las hay.


Beauty Saloon

Beauty Saloon
Seguia siendo jueves y ya hacia dias que no me encontraba Con mi amiga loca argentina a la que taaaanto quiero :) y Super planazo que me organizó. Beauty Saloon. Pagas bebida y tienes Manicura gratis!!! Te Pintan las uñas mientras te emborrachas, os lo podeeis creer? Fue Perfect pq trajo a Helena y tuvimos que hablar ingles, adoro Cuando eso pasa :) descubro todo el vocabulario que aun me falta, luego me emborracho y ya no Me falta ni vocabulario ni verguenza.
Como NY es pequeño va y me encuentro a Carmen, ala, asi, como si vivieramos en un pueblecillo, que emoción tan enorme cuando te encuentras a alguien en NY...y mas si este alguien Es una de TuS petardas queridas :)

Cocodrilo

Una vez borrachas, Queremos comer, pero una vez en NY, una Es pobre. Y que haces en NY cuando quieres comer y eres pobre? Te vas a cocodrilo, poses una cerveza de cinco dolares y te regalan una pizza margarita enorme de las mejores que Has probado en tu vida, y que entra sola. Asi que cuatro birras y cuatro pizzas y de nuevo borracha para casa. One more day.

Cocodrilo, Lower East Side.

Y llegados a este punto, llega el viernes y llega mi despedida de clase. Llorando como profe, haciendole un bonito regalo y pasando por eso TAN odioso llamado "say goodbye" pero Keren dice que esta convencida que vendré aquí a vivir y que nos volveremos a ver...Con mis compis no ue TAN triste porque volvere a verles esta semana, pero les echare de menos...esta escuela ha sido lo más, nada que ver Con el año pasado.

My class in Manhattan language


Total, que corriendo Salgo y me voy para Brooklyn, el auténtico Brooklyn...la organizacion fue un poco desastrosa, pero despues de conseguir encontrar el Ligar exacto, pude estar toda la tarde en un parque Jugando con niñas americanas de dos años, niñas que hablaban mejor que yo y que las hubiera adoptado a todas, sobretodo una negrita preciosa que no tenia ni dos años y cada vez que hacia algo bien decia "awesome"!!!!!!!

Y eso digo yo.
Awesome.
Todo lo Es aqui...
Para celebrarlo seguimos bebiendo viernes noche, sabado en brunch, sabado noche... Blablablabla, no entrare en detalles pero os dejo que me voy a casa de Carmen a hacer un brunch con Su Super maquina de wafles y Con mas alcohol, para variar.

This is New York....

sábado, 3 de agosto de 2013

Lugares, que ahora ya tienen su historia particular.

Lugares, sitios, bares, restaurantes, discotecas, momentos, vivencias, experiencias, descubrimientos, sorpresas.
Lugares que te aportan algo y que quedarán en tu memoria, y si no, para eso está mi blog.


Hair of the dog

New York es normalmente para ricos y si no que se lo digan a mi targeta de crédito que está apunto de agotarse. Hay que sobrevivir como sea en la capital del mundo es por eso que hay que encontrarar sitios como este. Mi amiga Zhelma es fan del lugar y ha conseguido que yo también lo sea. Música de moda, gente joven y lunes todas las cervezas a uno y dos dolares, martes a tres!! Ya  soy clienta habitual del sitio y es que los dueños son los mismos de mi queridísimo "3sheetsSaloon", donde el año pasado me enamoré del camarero y ahora ya no trabaja allí.
Pero me han dicho donde trabaja! En fin, lower east side, barrio de bares molones por naturaleza, no os lo podéis perder.

Santos Ane

Una noche, Karola, Carmen, Olga y yo, las cuatro fantásticas, estábamos cenando en este bonito restaurante cuando, de repente, nos percatamos de la extraña presencia de un cartel que ponía "Tarot Free" y, curiosas, preguntamos.
Preguntamos y volvimos.
Solo volvimos las tres petardas porque Olga nos abandonó 4 días por asuntos propios.
Volvimos borrachas aún de la noche anterior.
Y borrachas que nos pedimos el brunch, ellas aún fueron capaces de pedir un blody mary, yo no.
En un pequeño escenario había un señor leyendo las cartas a todo el que subía. Nosotras estabamos emocionadas. Llegaron los brunch para Karola y para mi, el de Carmen nunca llegaba. Se habían olvidado de ella. Cuando llegó fue justo cuando yo decidí subir a leerme el futuro, pero con el inglés tan técnico que el hombre hablaba, necesité que Carmen subiera a mi lado a traducirme todo, que justo acababa de dar el primer bocado a la comida.
El señor acertó prácticamente todo lo que me dijo, to alucinaba, porque normalmente no creo en estas cosas, pero al ver que solo me hablaba de un trabajo creativo por el que lucho siempre, entendí que todo era verdad. Dice que aparte el miedo que me acompaña y que no deje de luchar porque saldrá bien. También veía una granja, alguien que en el pasado me dolió perder y nada de amor hasta que me quiera más a mi. Lo de que solo vea trabajo creativo y nada de amor, no me importa, es así, pero lo de la granja, bosque, montañas...no me cuadra demasiado...no pienso irme a la montaña ni casarme con un granjero señor del tarot.
Carmen no pudo comer, porque le tocó ayudar a Karola,despues a ella misma y fyinalmente, pudo acabar el sabroso brunch, que ya debía estar algo frío.

PH-D

Ayer, despues de una cenita en nuestra rooftop particular, con comida del super más barato de NY, el único donde se debe ir a comprar, tres veces más barato que el resto (gracias Almu!!!) TRADE JOE'S, las marcas blancas de todo, y comida muuuy buena, como por ejemplo las mejores cookies :) nos fuimos en taxi Lara Manhattan dispuestos a entrar a uno de los mejores clubs, con rooftop incluida. Primero nos pedian 600$ para entrar 7 personas. Ni hablar. 300$. Que somos pobres!!! Lo que pasaba es que ibamos con nuestro amigo Elyas, al que conocimos el año pasado, y claro, si hay un chico, solo UN chico, ya quieren aprovecharse. Maria y yo empezamos a hablar con el portero más simpatico, que si ella es de Venezuela que si yo soy de Barcelona..."Ok! Stop talking and let's go!!" Nos dijo el portero " no simpático", pero ya estábamos dentro.
Y bailamos, bailamos sin parar mientras, encima de un podium veíamos las vistas increibles y ppensábamos "hemos vuelto, lo hemos conseguido".

Peels

Amigas, que des de Lloret de Mar et diuen "he buscat en in blog que pots anar aquí!" I hi vas. Avui em desperto amb un mail de l'Anna Canudas dient-me "Ves algun dia a fer el brunch a Peels. I jo, morta de gana I de ressaca que decideixo anar-hi just en aquell moment. I agafo a les meves catalanes, Aida i Olga I cap aBowery 325, i si, una mica car pero bonísssssimmmmn, ous, bacon (jo salxitxes) hash brown and butter bread I una copeta dalgo raro amb cava
..cafe amb llet i cap a casa a descansar.
A descansar per tornar a començar a descobrir nous llocs.

Nueva York I love youuuuuuu!!****!!!!!!!*****





















jueves, 1 de agosto de 2013

OH MY GOD!

Que dificil no contar nada cuando estápasando de todo. Pero no tengo tiempo ni de pintarme las uñas, comprar en el super algo para sobrevivir ni hacer laundrys, imaginaros para parar a contar cosas...
La lluvia me ha dado un rato libre. Una noche libre, menos mal, porque des de que llegaron las venezolanas y Aida, hemos salido noche si, noche también.
Escribo con los dedos pringosos de chocolate Lind, que me compré la oferta aquella de cinco por el precio de cuatro y ahora lo único que tengo en la nevera es tabletas de chocolate.
La pantalla está sucia.
Tengo un nuevo roommate (compi de piso) Olga ha alquilado definitivamente la otra habitación, así que mientras cae una tormenta que asusta, yo me he encerrado en mi room a pensar y recordar.
Empecemos por el reencuentro. Es grande NY, verdad? Mucho, no? Pues resulta que las venezolanas habían llegado a NY pero no nos íbamos a verhasta que tuvieran movil americano para llamarme. Yo estaba con Carmen y Karola espeeando a una Aida que no llegaba nunca ddelante de la Apple Store. Despues de media hora decidí bajar a bajo a pillar wifi, pero no habia señales de Vida de Aïda. Así que me iba a ir cuando un grito, un inconfundible grito emotivo que decia "Ireneeeeeeeee!!!!!!!" Sonó de la nada. Eran las venezolanas, estaban justo allí, en aquel mismo momento, Porque la vida es así. La vida es rara y curiosay hace este tipo de cosas. Nosotras lloramos, gritamos y saltamos, y toda la Apple Store nos Miraba con la boca abierta. (No sabían que esto solo era el principio).
Nos íbamos a ir cuando en las escaleras aparece Aïda, que aunque vive en Girona, la he conocido en Menorca, nos reencontramos el año pasado en su semana en NY y duranteun aaño no nos hemos visto, hasta volver aquí. Todas hemos cumplido nuestro sueño, aunque todas tenemos menos dinero hemos ahorrado, y ahora estamso aquí, por lo visto dispuestas a darlo todo, cada tarde y noche.
Después de un Monday de destruction total, UN martes de tranquis que terminó para mi a las tres, ayer miércoles fuimos a parar a un bar donde solo habian chicos que salian de trabajar de sus respectivas empresas, con ganas de beber y de invitarnos a beber, no sin antes hacer sus apuestas. Así que acabamos jugando a quien es el más rapido bebiendo, y si ganaba nuestro equipo nos invitaban. Por supuesto perdimos, pero nos invitaron igual.
Acabamos drunk again, y cenando una bolsa de doritos rojos para recordar viejos tiempos, pero a la vez para crear otros, nuevos e inolvidables.